Dag 10 18 juni 2019 Van Ronda naar Manilva

Ook hier zit het er weer op. Na een lekker ontbijt gaan we de kloof en het hotel Monterilio verlaten. We hadden vanuit het restaurant gezien dat je beneden in de kloof kon komen met de auto. Dat hebben we nu gedaan!!! Doodeng een smalle weg met alleen maar keien, steil naar beneden . Eenmaal daar aangekomen moesten we weer een stuk steil omhoog lopen en daar zag je dan op een gegeven moment de brug in de kloof. Prachtig!!! Foto’s gemaakt en weer teruggelopen naar de auto. Daarna weer dezelfde enge weg weer omhoog, maar het is gelukt. We gaan nu echt Ronda en het prachtige hotel Montellirio verlaten.
We zijn nu 11.15 uur op weg naar Manilva. We gaan nu voor het eerst richting de kust en het is ongeveer 82 kilometer. Niet ver maar we moeten eerst een heel stuk naar beneden door de bergen. We waren bijna de bergen uit en kwamen langs een heel mooi dorp Puerto Banus. Het trefpunt van de jet set. Vooral rijke Arabieren hebben daar hun jacht in de jachthaven liggen. Daarna nog een stukje 20 kilometer tolweg. Op een gegeven moment waren in Manilva bij hotel Villa Erina. Een oprit naar beneden, door een hek en daar was het hotel. Heel mooi, allemaal grote palmbomen en overal bloemen om je heen. Ingecheckt en er liep een meisje mee naar de kamer. Eerst een klein gangetje in de kamer met een bureau ( haha waar ik mijn verslag kan maken) dan de badkamer met een stort douche dan de slaapkamer met openslaande deuren. Eigen kleine patio met bankje en twee stoelen en een tafeltje en daarvoor twee houten grote ligbedden met dikke matrassen erop. Je bent dan ook meteen in de tuin waar het zwembad is. Ook weer met allemaal palmbomen en cactussen. Die cactussen zijn soms zo groot dat het net bomen zijn. En als je hier met de auto naar het strand rijdt ( 6 minuten) dan is daar een restaurant Romeo’s Bahia dat is ook van dit hotel. Maar eerst hebben we de spullen op de kamer gezet en zijn we de rest van de middag bij onze kamer op de ligbedden blijven liggen, en hebben we ook nog gezwommen. Een verwarmd zwembad hebben ze hier geloof ik nog nooit van gehoord. Weer ijskoud. Wel grappig er drijven waterlelies in het zwembad. Niet echt natuurlijk maar van plastic. Om 18.30 zijn we met de auto naar het strand gereden en naar het restaurant van het hotel gegaan. Ik kreeg meteen een gesprek met de eigenaresse want die zei: jij bent toch een gast uit Villa Erina? Ik ja hoe weet u dat nou? Ja ik zag je vanmiddag bij de receptie van het hotel. Dus we kregen eigenlijk meteen een gesprek. Een hele aardige vrouw. Een heel leuk restaurant en daarvoor op het strand allemaal ligbedden en parasols. We hebben daar heerlijk gegeten. Rob had gamba’s pil pil en hij zei dat hij ze nergens zo lekker gegeten had. Op een gegeven moment liep ook een man die achter de receptie van het hotel stond in de bediening. Dat bleek de eigenaar van het hotel te zijn. Ook heel aardig en toen we uitgegeten waren zei hij dat we een bepaalde richting op moesten lopen en dan bij een jachthaven kwamen. Dat hebben we gedaan en daar was het ook heel gezellig, met allemaal restaurants om de jachthaven heen. Onderweg kwamen we ook nog langs een oud kasteel maar die was al gesloten. We zitten nu bij de bar in het hotel en raakte in gesprek met de jongen achter de bar( Marcello). Natuurlijk ging het gesprek na een tijdje over voetbal. Marcello komt uit Argentinië en heeft samen met Ajax speler Tagliafigo gespeeld bij de jeugd. Hij zei ja en hij speelt bij Ajax en ik sta hier maar het was altijd wel een hele aardige jongen. Nou het is onderhand alweer 23.30 uur en wij gaan zo slapen. Ik hoef nu niet na te denken dat ik naast een kloof lig.